Nightmare ยังเป็นของโรงเรียนแห่งความสยองขวัญด้านทรัพย์สินที่ถูกครอบครองโดย The Tenant และ Mother! ร็อบบี้ นักธุรกิจระดับสูงที่ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังซึ่งหมกมุ่นอยู่กับการลงทุนแบบอัลกอริธึม โมนาถูกตั้งข้อหาปรับปรุงอพาร์ทเมนต์ใหม่ที่กว้างขวางซึ่งพวกเขาได้มาในราคาถูกหลังจากผู้เช่าคนก่อนซึ่งตั้งครรภ์เสียชีวิตในอุบัติเหตุลึกลับ เพื่อนบ้านของพวกเขาซึ่งมีทารกแรกเกิดและมีแนวโน้มที่จะจ้องมองไปทั่วลานบ้านอย่างน่าขนลุกก็ดูเหมือนจะมีปัญหาเช่นกัน แต่ไม่มีเสียงระฆังปลุกใด ๆ เลยจนกระทั่งโมนาซึ่งกำลังคิดจะมีลูกกับร็อบบี้ก็เริ่มเดินละเมอ

 

 

เพื่อจำกัดความจิตสลายของโมนาในอพาร์ตเมนต์ที่สกปรก ในตอนแรกนักเขียนและผู้กำกับ Kjersti Helen Rasmussen จำกัดขอบเขตภาพยนตร์ของเธอให้อยู่แค่พารามิเตอร์สัจนิยมที่มีรสนิยมซึ่งมี "ความสยองขวัญที่ยกระดับ" มาก กล่าวคือ สิ่งเหนือธรรมชาติที่รุกล้ำเข้ามานั้นเป็นการสำแดงความปรารถนาของโมนาที่จะต่อต้านความเป็นผู้ใหญ่แบบบาบาดูก ความรับผิดชอบและวุฒิภาวะ ไม่มีอะไรผิดปกติกับสวิตช์ครึ่งหลังในขณะที่ Mare ถูกเปิดเผยว่าเป็นอะไรที่มากกว่านั้น แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้เนื้อหาออกมาน่าเชื่อ เรื่องราวเบื้องหลังของปีศาจและการออกแบบของมันแทบไม่มีอุปสรรคใดๆ เลย และไม่มีคำอธิบายว่าทำไม Aksel ซึ่งเป็นเวอร์ชันบำบัดการนอนหลับของ Dr. Loomis จากวันฮาโลวีน จึงลงทุนไปกับแนวคิดที่ไม่เป็นไปตามหลักวิทยาศาสตร์อย่างจดสิทธิบัตร

 

Nightmare จะรักษาแสงเรืองรองไว้ตลอด และ Rasmussen จะสับฉากการตื่นและความฝันเพื่อสร้างเอฟเฟกต์ที่งุนงง บางครั้งเราก็ไม่แน่ใจว่าอันไหนคืออันไหน แต่ด้วยประเด็นพล็อตเรื่องที่ค่อนข้างบังคับหลายประเด็นที่แทรกซึมเข้าไปในอาการเพ้อนี้ - เช่นเดียวกับการล่มสลายของกะโหลกศีรษะที่พังทลายครั้งสุดท้ายของเพื่อนบ้าน - ภาพยนตร์เรื่องนี้เจ้าชู้กับการล่องลอยไปสู่เรื่องไร้สาระ ตรรกะความฝันที่ได้รับแรงบันดาลใจน้อยกว่าการถอยห่างจากความชัดเจนทางจิตวิทยาในช่วงแรก